Magdalena Żuk/My vs Ambasada Polski - Kair

Każdy obywatel Unii Europejskiej jest uprawniony do ochrony konsularnej ze strony przedstawicielstwa
dyplomatycznego lub konsularnego któregokolwiek z Państw Członkowskich, jeśli w miejscu
jego pobytu jego własne Państwo Członkowskie lub inne stale je reprezentujące państwo nie
ma:
- dostępnego stałego przedstawicielstwa, lub
- dostępnego Konsula Honorowego, właściwego dla takich spraw.
Artykuł 2
1. Przedstawicielstwo dyplomatyczne i konsularne reaguje na prośbę o ochronę złożoną przez
zainteresowaną osobę, pod warunkiem że zostanie ustalone, poprzez okazanie paszportu lub
dowodu tożsamości, że jest ona obywatelem Państwa Członkowskiego Unii.
2. W przypadku utraty lub kradzieży tych dokumentów można przyjąć jakikolwiek inny dowód przynależności
państwowej, jeśli zajdzie potrzeba – po przeprowadzeniu weryfikacji w centralnych
organach Państwa Członkowskiego, na którego obywatelstwo powołuje się dana osoba, lub
najbliższym przedstawicielstwie dyplomatycznym lub konsularnym tego Państwa.
Artykuł 3
Przedstawicielstwa dyplomatyczne i konsularne udzielające ochrony traktują osobę szukającą
pomocy tak, jakby była ona obywatelem reprezentowanego przez nią Państwa Członkowskiego.
Artykuł 4
Nie naruszając postanowień art. 1, przedstawicielstwa dyplomatyczne i konsularne mogą przyjąć
praktyczne uzgodnienia dla efektywnego postępowania z wnioskami o ochronę.
Artykuł 5
1. Ochrona wymieniona w art. 1 obejmuje:
a) pomoc w przypadku zgonu;
b) pomoc w przypadku poważnego wypadku i ciężkiej choroby;
c) pomoc w razie aresztowania lub zatrzymania;
d) pomoc ofiarom aktów przemocy;
e) udzielenie pomocy i repatriacja do kraju pozbawionych środków obywateli Unii.
2. Dodatkowo przedstawicielstwa dyplomatyczne lub agenci konsularni Państwa Członkowskiego
na terenie państwa nie będącego członkiem Unii mogą w zakresie swoich uprawnień przyjść z
pomocą obywatelom Unii również w innych okolicznościach.